De Siberische lis is een elegante en aantrekkelijke tuinplant met mooie blauw-paarse bloemen.
Fraaie verhalen
De Grieken vertelden dat de Siberische lelie ontstaan was uit het bloed van de oorlogsgod Mars en dat zij alle droefgeestigheid verdreef; daarom droegen zij er kransen van.
Toepassingen
Vroeger geloofde men dat de plant het kwaad verdreef en werd hij als geneesmiddel gebruikt. De wortel werd gebruikt om verstuikte en gebutste en beschadigde ledematen te genezen.
Herkomst
Europa en Centraal-Azië
Welke insecten trekt de plant aan?
Vlinders en wilde bijen
Algemeen
De Sibirica is een van de makkelijkste irissen. Ze groeien bijna overal als ze maar genoeg water kunnen opnemen.
Standplaats
Zon. De plant verkiest een licht zure grond. De afstand tussen twee planten is circa 40 cm. Plant ze voldoende diep en bedek ze met minstens 5 tot 10 cm aarde. De wortels mogen niet uitdrogen. Winterhard.
Hoogte
75-80 cm
Bloeitijd
Mei-juni
Bloeiwijze
De plant is te herkennen aan het grasachtige blad waarboven de bloemen op hoge stelen uitsteken. Naarmate ze ouder worden, neemt de bloei zeer rijkelijk toe.
Kleur
Blauw-paars
Hoe te vermeerderen
Zeer decoratieve zaaddozen. Na vijf tot zeven jaar zal het nodig zijn de planten te scheuren. De beste periode om dit te doen is na de bloeiperiode (juli-augustus).
Zaadjes in zadenbieb?
Nadat deze plant zaadjes heeft geproduceerd, zijn ze te vinden in de zadenbibliotheek in Zinder.
Weetjes
In de 17de eeuw werd de Iris sibirica vooral bestudeerd als medicijn. Later zag men ook de sierwaarde en werd hij geïntroduceerd als tuinplant. Deze iris wordt vaak als vijverrandbeplanting gebruikt, maar mag niet in het water staan.