Bulgaarse ui is een elegant bolgewas met een uitzonderlijk mooie kleur, die met vrijwel elke plant combineert. De bol vormt lange bloemstelen met tientallen klokjes die als een zweefmolen boven op de bijna een meter hoge steel staan.
In eerste instantie zitten de bloemknoppen in een dun, papierachtig omhulsel. Wanneer dit omhulsel verdwijnt, komen hangende bloemen tevoorschijn. Als ze uitbloeien, richten de bloemen zich omhoog. Aan het eind van de bloeitijd staan alle uitgebloede bloemen rechtop in een piramidevorm. Als het blad gekneusd wordt, ruikt het naar ui of prei.
Fraaie verhalen
…
Toepassingen
…
Herkomst
Zuidoost-Europa
Welke insecten trekt de plant aan?
Drachtplant voor hommels en bijen. De Latijnse naam verwijst daar ook naar.
Algemeen
Bollen kunnen in groepen van tien of meer bij elkaar worden geplant of juist solitair. Ze kunnen worden gecombineerd met andere vroegbloeiende voorjaarsbollen of knollen in een stinzenwei, met laagblijvende eenjarige soorten of met laagblijvende niet te massief wortelende vaste planten. Ook met siergrassen vormen ze een mooie combinatie.
Standplaats
Volle zon of een plek met wat schaduw. Vochthoudende, matig voedselrijke bodems. Bulgaarse ui is niet bestand tegen natte bodems.
Hoogte
100 cm
Bloeitijd
Mei-juni
Bloeiwijze
Cluster met bloemknoppen op een lange steel
Kleur
Meerkleurig wit, met zwemen van groen, paars en roze
Hoe te vermeerderen
Aan de bol ontstaan nieuwe bijbolletjes. In het najaar kan de bol opgegraven worden en kunnen de jonge broedbollen apart worden geplant, vanaf ongeveer oktober. De plantdiepte is tussen de 10 en 15 cm. De bol kan gewoon in de grond blijven zitten in de winter. Bulgaarse ui verwildert niet. Bollen moeten om de paar jaar opnieuw worden aangeplant. Nieuwe bollen bloeien na circa drie jaar. Zaaien kan, maar geeft dan pas na vijf jaar bloemen.
Zaadjes in zadenbieb?
Nadat deze plant zaadjes heeft geproduceerd, zijn ze te vinden in de zadenbibliotheek in Zinder.
Weetjes
…